Saf sarıçam meşcerelerinde ölü odun miktarının bazı parametrelere göre belirlenmesi: Kelkit Orman İşletme Şefliği örneği

Abstract

Üretime dayalı ormanlarda yakın zamana kadar hasta veya ölmeye yüz tutmuş ağaçların tümüyle sahadan çıkarılması en doğru yaklaşım olarak benimsenmekteydi. Ancak günümüzde orman ekosisteminin canlığı ve bütünlüğü, biyolojik çeşitliliğin bir göstergesi olarak görülmektedirler. Ölü odun miktarı ve çeşidi, besin piramidinin oluşması ve dolayısıyla biyolojik çeşitliliğin sağlanması noktasında önemli işlevler yerine getirmektedir. Ülkemizde, ölü ağaç konusunda gerçekleştirilen çalışma sayısı sınırlıdır. Gerçekleştirilen çalışmaların ise daha çok ölü odun miktarı üzerine yoğunlaştığı, farklı parametrelere göre değişimin irdelenmediği ve ölü odun sınıfları üzerinde yeterince durulmadığı görülmektedir. Gerçekleştirilen çalışmada, Kelkit Orman İşletme Şefliği sınırları içindeki saf Sarıçam (Pinus Sylvestris (L) Link) meşcerelerindeki ölü miktarı ve çeşidi belirlenmiştir. Çalışma kapsamında, ölü ağaç miktarını ve çeşidini etkileyen farklı parametreler dikkate alınarak toplamda 100 adet örnek alan alınmıştır. Örnek alanlar içerisinde kalan tüm ölü ağaçlar sınıflandırılarak ölçülmüş, çürüklük dereceleri belirlenmiş ve seçilen bazı meşcere ve konumsal parametrelere göre değişimi araştırılmıştır. Sonuçta dikili kuru ağaçların 1,3 m3/ha (%54), yüksek dip kütüklerinin 0,2 m3/ha (%8) ve devrik/yatık ölü ağaçların ise 0,9 m3/ha (%38) olduğu ortaya konmuştur. Gerçekleştirilen çalışmada, ölü odun miktarı ile ölçülen parametreler arasında anlamlı bir istatistiksel ilişki olup olmadığı incelenmiş, Pearson korelasyon testi uygulanmıştır. Sonuçta, ölü odun hacmi ile kapalılık, eğim ve yükseklik arasında bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.