Ormancılık projelerinin karbon piyasalarındaki yeri ve türkiye açısından değerlendirilmesi

Abstract

İnsan faaliyetlerinin atmosferdeki sera gazları yoğunluklarını arttırdığı, bu artışların doğal sera etkisini yükselttiği, yeryüzünde ortalama sıcaklık artışının gerçekleşeceği, doğal ekolojik sistemlerin ve insanlığın zararlı etkilere maruz kalacağı bilimsel çalışmalarla ortaya koyulmuş ve iklim değişikliğinin insanlığın ortak sorunu olduğu kabul görmüştür. Bu nedenle iklim değişikliği sorununa karşı hükümetler arası küresel çapta çabalar gösterilmesi ihtiyacı ortaya çıkmıştır. Atmosferdeki artan sera gazı emisyonlarını stabilize etmek için Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi, Kyoto Protokolü ve Paris Anlaşmaları çerçevesinde küresel işbirliği çalışmaları yürütülmektedir. İklim Değişikliğiyle mücadele kilit rol oynayan ormanlar iklim değişikliği müzakerelerinde görüşülen en önemli konular arasında yer almaktadır. İklim değişikliğinde ormancılık sektörünün iki önemli ayağı bulunmaktadır. Bunlardan biri azaltım diğeri ise uyumdur. Azaltım kapsamında müzakerelerde görüşülen ormancılıkla ilgili hususlar Arazi kullanımı arazi kullanım değişikliği ve ormancılık (LULUCF) ve REDD konularıdır. Uyum ise; iklim değişikliğinin etkilerine yanıt olarak ekolojik, sosyal ve ekonomik sistemlerdeki düzenlemeleri ifade etmektedir ve iklim değişikliği nedeniyle ortaya çıkabilecek risklerin yönetimini kapsamaktadır. Ormancılıkta uyum iklim değişikliği odaklı sürdürülebilir orman yönetimi anlamına gelmektedir. Azaltımla ilgili mekanizma karbon piyasalarıdır. Karbon piyasalarında ormancılık projelerinin oranı ise düşüktür. Türkiye gönüllü karbon piyasalarında işlem görmekte olup zorunlu karbon piyasalarına göre oldukça düşük gelir elde etmektedir. Bununla birlikte işlem gören karbon kredileri yenilenebilir enerji sektöründen sağlanmaktadır. Bu krediler içinde ormancılık faaliyetleri bulunmamaktadır. Bununla birlikte Türkiye, müzakereler haricinde de kurumsal ve teknik alt yapısında değişiklikler yapmak zorundadır.