Masif odundan bor bileşiklerinin yıkanmasını önlemede yağlı ısıl işlemin ve emülsiyon teknikleri ile emprenye işleminin etkisi

Abstract

Bu çalışmada, borlu bileşiklerin odundan yıkanmasının azaltılması için gerçekleştirilen bitkisel ve atık yağ emprenyesinin, bor yıkanması başta olmak üzere kayın ve sarıçam odununun bazı fiziksel, mekanik, biyolojik ve kimyasal özellikleri üzerine etkisi araştırılmıştır. Çalışma üç kısımda incelenmiş olup, ilk bölümde sarıçam ve kayın odun örneklerinin borik asit, boraks ve tarımbor bileşikleri ile %1, %2 ve %5 konsantrasyonlarda emprenyesini takiben beş çeşit bitkisel yağ ve atık yağ ile gerçekleştirilen sıcak yağ işleminin bor yıkanması ve odun özelliklerine etkileri incelenmiştir. Araştırılan özellikler bakımından en iyi etkinlik borik asit ile atık ve ayçiçek yağı kullanımında elde edilmiştir. İkinci bölümde, sarıçam odununda %3 borik asit içeren 1/4 ve 2/3 oranlarında su/yağ ve yağ/su emülsiyonları ile gerçekleştirilen emprenye işleminin yıkanma deneyi sonrasında odunda kalan bor miktarı ve odunun su alma oranı ile su itici etkinlik değerlerine etkileri araştırılmıştır. Yağ çeşidi olarak atık ve ayçiçek yağ kullanılmıştır. En etkili sonuçlara su/yağ emülsiyonları kullanımında ulaşılmıştır. Ayrıca, emülsiyon sistemlerinin kullanılması ile odundaki yağ retensiyon değerleri de azaltılarak, tek bir emprenye işlemiyle odunun borik asit ve yağ ile muamele edilmesi sağlanmıştır. Çalışmanın son bölümünde ise %0,5, %1, %1,5 ve %2 konsantrasyonlardaki borik asit emprenyesini takiben enine kesitleri kapatılan ve ardından atık ve ayçiçek yağ ile emprenye edilen sarıçam ve kayın odunu örneklerinin bazı fiziksel, mekanik ve biyolojik özellikleri incelenmiştir. Bor yıkanmasının geciktirilmesinde borik asit emprenyesinin ardından enine kesitleri kapatılarak gerçekleştirilen yağ emprenyesi oldukça iyi sonuçlar vermiştir. Ayrıca, enine kesitlerin kapatılması ile yağ işlemi esnasında odundaki borik asidin, yağa yıkanması da yaklaşık %50 oranında azaltılmıştır. Bu örneklerin yıkanmış gruplarında mantar çürüklük testi sonrasında %3'den daha az bir ağırlık kaybı elde edilerek mantar çürüklüğüne karşı iyi bir biyolojik dayanım sağlanmıştır.