Sonlu elemanlar yöntemi kullanılarak temporomandibular eklem protezinin tasarım kriterlerinin belirlenmesi: Pimli TME protezi

Abstract

Geçmişten günümüze kadar insan vücudunda kendisinden beklenen fonksiyonu yerine getiremeyen uzuvlar yerine bunların vazifesini görebilecek çeşitli yapay bileşenler geliştirilmektedir. Alt çene kemiği ve temporal kemiğin birleşim bölgesi olan temporomandibular eklem (TME) bölgesinde kullanılan protezler bu yapay bileşenlere iyi bir örnektir. Bu tez çalışmasında ülkemizde üretimi olmayan TME protezlerinin, literatür, saha ve anket çalışmalarıyla tasarım kriterleri ve uygulama riskleri değerlendirilmiştir. Yapılan çalışmalarda öncelikle hasarsız alt çene kemiği modeli tasarlandı ve ardından optik tarama metodu kullanılarak ticari TME protezi tarandı. Elde edilen verilere uygun sağlam çene kemiği ve ticari TME protezli ana karşılaştırma modelleri elde edildi. Karşılaştırma modellerinin sonlu elemanlar yöntemi ile mekanik analizleri değerlendirilmiş ve daha az sabitleme cıvatasına sahip yekpare pimli yapısıyla, hem sert kemik dokularında hem de sabitleme cıvatalarında ticari protezli modellere kıyasla daha az gerilme değerlerinin ortaya çıktığı kendinden pimli yeni TME protezleri tasarlanmıştır. İdeal pim-cıvata yapılarının da araştırıldığı yeni TME protezlerinde, kanallı formlara yer verilerek protez sabitleme çalışmalarında cerrahlara alternatif cıvatalama alanları kazandırılmıştır. Yapılan bütün bu çalışmaların sonucunda ideal pim-cıvata yapısının elde edildiği PI2C/3 protez modeli tasarlandı ve prototip çıktıları üretildi.