Triturus vittatus (şeritli semender)'un Türkiye'deki taksonomik durumunun morfometrik, iskelet kası proteinleri ve mitokondriyal 16SrRNA ve CYTB genleri ile incelenmesi

Abstract

Bu çalısmada, Seritli Semender (Triturus vittatus)'in Türkiye'deki taksonomik durumu morfometrik, 16S rRNA ve cytB genleri ile iskelet kası proteinleri arasındaki farklılıklara göre incelenmistir. Morfometrik incelemelerde 9 ilden 18 ayrı populasyondan toplam 179 birey (86 ve 93 ) erkekler için 8, disiler içinse 7 ayrı karakter bakımından karsılastırılmıstır. T. vittatus'un bireylerinin 4 ana gruba (Hatay, Mersin ve Adana, Batı Karadeniz ve Dogu Karadeniz) ayrılarak yapılan One-Way ANOVA Tukey testine göre bu 4 grubun ölçülen tüm degerlere göre birbirinden önemli derecede (p< 0,05) farklı oldugu görülmüstür. Bu 4 grubu birbirleri arasında ikili olarak karsılastırmak amacıyla gerçeklestirilen Mann-Whitney U testi sonucunda da hem disiler hem de erkekler için önemli derecede (p< 0,05) farklılıklar bulunmustur. T. vittatus bireyleri moleküler bakımdan da 11 ilden 20 ayrı populasyonda 16S rRNA ve cytB genleri incelenerek karsılastırılmıstır. TCS analizine göre 16S rRNA geninin 541 bazlık kısmı için baz dizilisi elde edilen 118 bireyde 15 haplotip ve cytB geninin 397 bazlık kısmı için baz dizilisi elde edilen 112 bireyde 25 haplotip bulunmustur. TCS analizinde hem 16S rRNA hem de cytB geni için bulunan haplotiplerin morfolojik incelemelerde de ortaya çıkan 4 ana grupta toplandıkları görülmüstür. PAUP programı kullanılarak yapılan analizleri sonucunda ortaya çıkan filogramlarda da T. vittatus'un 4 ana kola ayrıldıgı görülmüstür. Semenderler için Türkiye'de ilk kez iskelet kası proteinleri kullanılarak gerçeklestirilen SDS-PAGE sonucunda ise Batı ve Dogu Karadeniz Bölgeleri'ndeki bireyler arasında farklılık bulunmustur. Batı Karadeniz Bölgesi'ne ait bireylerde toplam 25 adet protein bantı bulunurken Dogu Karadeniz Bölgesi'ne ait bireylerde ise toplam 26 adet protein bantı bulunmustur. Bu çalısma sonucunda, Türkiye'deki Seritli Semender (T. vittatus)'in, T. v. vittatus (Hatay), T. v. cilicensis (Adana ve Mersin), T. v. nestrovi (Batı Karadeniz) ve T. v. ophryticus (Batı Karadeniz) adlı 4 alttüre ayrılabilecegi önerilmistir.