The impact of international experience on global leadership emergence: The moderated mediation effect of cultural intelligence and intercultural adjustment

Abstract

Sosyal bilişsel teoriden yola çıkarak bu çalışma, kültürel zeka ve kültürlerarası uyumun uluslararası deneyim ve küresel liderlik potansiyelleri arasındaki ilişkiye aracılık ettiğini iddia etti. Bu çalışma, uluslararası deneyim ile kültürel zeka arasındaki ilişkinin gücünün çalışanın kişilik özelliklerine, genel özyeterliğine ve dil yeterliliğine bağlı olduğunu ve uluslararası deneyim ile kültürlerarası uyum arasındaki ilişkinin gücünün çalışanların çalışanlarına bağlı olduğunu beklemektedir. genel öz-yeterlik ve dil yeterliliği düzeyi. Avustralya'da çok franchise'lı bir kuruluşta 312 çalışandan üç aşamalı bir süreçte veri toplamak için bir anket uygulandı. Bulgular, kültürel zekanın uluslararası deneyim ile küresel liderlik potansiyeli arasındaki ilişkiye aracılık ettiğini ve uluslararası deneyimin kültürlerarası uyum üzerindeki etkisinin kültürel zeka tarafından aracılık ettiğini göstermiştir. Bu nedenle, en büyük katkı, kültürlerarası uyumun etkisinin sıralı ve kültürel zeka yoluyla olduğunu göstermektir. Ek olarak, ilişkinin gücünün dil yeterliliği ve deneyime açıklık düzeyine bağlı olduğu bulunmuştur. Ayrıca, yüksek düzeyde dışadönüklük ve kabul edilebilirlik, uluslararası deneyim ve kültürel zeka arasındaki ilişkiyi güçlendirmekle kalmamış, aynı zamanda bu kişilik özelliklerinin daha düşük düzeyleri de birlikteliğin doğasını olumsuza çevirmiştir. Dışadönüklük ve uyumluluk, yalnızca uluslararası deneyimin kültürel zeka üzerindeki etkisini yumuşatmakla kalmadı, aynı zamanda uluslararası deneyimin kültürel zeka yoluyla küresel liderlik potansiyeli üzerindeki dolaylı etkisini de yumuşattı. Ayrıca, uluslararası deneyim ve kültürlerarası uyum arasındaki ilişkinin gücünün genel öz-yeterliğe bağlı olduğunu, yüksek düzeyde dil yeterliliğinin uluslararası deneyim ve kültürlerarası uyum arasındaki ilişkiyi güçlendirdiğini, düşük düzeyde dil yeterliliğinin ise kültürlerarası uyum arasındaki ilişkiyi tersine çevirdiğini bulduk. yapılar. Mevcut çalışmanın en önemli teorik katkısı, sosyal bilişsel teoriye dayalı öğrenme ve kişilik merceklerini birleştirerek, teori anlayışını kişilik özelliklerini öz-düzenleme mekanizmaları olarak içerecek şekilde genişleterek küresel liderlik geliştirme sürecine ilişkin kapsamlı bir anlayış oluşturmaktır.

Drawing on the social cognitive theory this study contended that cultural intelligence and intercultural adjustment mediated the relationship between international experience and global leadership potentials. This study expected that the strength of the relationship between international experience and cultural intelligence depended on the personality traits, general self-efficacy, and language proficiency of the employee and that the strength of the relationship between international experience and intercultural adjustment depended on the employees' level of general self-efficacy and language proficiency. A questionnaire to collect data from 312 employees in a multi-franchise organization in Australia in a three-tier process was administered. The findings indicated that cultural intelligence mediates the relationship between international experience and global leadership potential, and that the effect international experience has on intercultural adjustment is mediated by cultural intelligence. Hence, the major contribution is illustrating that the effect intercultural adjustment has is sequential and through cultural intelligence. Moreover, the strength of the relationship was found to be conditioned upon the level of language proficiency and openness to experience. Furthermore, not only did higher levels of extroversion and agreeableness strengthen the relationship between international experience and cultural intelligence, but also lower levels of these personality traits change the nature of association into a negative. Extroversion and agreeableness not only moderated the impact of international experience on cultural intelligence, but they also moderated the indirect impact of international experience on global leadership potential through cultural intelligence. We have also found that the strength of the relationship between international experience and intercultural adjustment depended on the general self-efficacy, while higher levels of language proficiency strengthen the relationship between international experience and intercultural adjustment whereas lower levels of language proficiency reverse the association between the constructs. The current study's most important theoretical contribution is building a comprehensive understanding of global leadership development process by merging the learning and personality lenses based on the social cognitive theory through expanding the understanding of theory to include personality traits as self-regulatory mechanisms.