İktisadi dalgalanmaların kavramsal ve teorik analizi

Abstract

İktisadi dalgalanmalar, ekonomik faaliyetlerdeki periyodik fakat düzensiz olarak meydana gelen artış ve azalışlardır. Bu çalışmanın temel amacı, iktisadi dalgalanma teorilerinin gelişimini açıklamaktır. Büyük bunalımdan önceki klasik, Marksist, Avusturya ve neoklasik iktisadi dalgalanma teorileri, daralma dönemlerinin çoğu önemli özelliğini ortaya koymuştur. Büyük bunalımdan sonra Keynesyen iktisat, piyasa başarısızlıklarının makroekonomik sonuçlarına odaklanmış ve iktisadi dalgalanmaların ana kaynağı olarak eksik talep ve istikrarsız beklentilerin rolünü vurgulamıştır. Paracı teori, 1960’larda ayrı bir iktisat okulu olarak belirmiş ve para miktarındaki dalgalanmaları iktisadi dalgalanmaların ana kaynağı olarak görmüştür. 1970’lerdeki stagflasyon süresince neoklasik anlayışın canlanmasından sonra, yeni klasik okul rasyonel beklentileri makroekonomiye uygulayarak, iktisadi dalgalanmaların ana kaynağı olarak yalnızca toplam talepteki beklenmeyen dalgalanmaları göstermiştir. 1980’lerde rekabet halinde iki temel iktisadi dalgalanmalar yaklaşımı belirmiştir: reel konjonktür ve yeni Keynesyen okul. Reel konjonktür teorisi gözlemlenen dalgalanmaları rasyonel beklentilere sahip firma ve hanehalkının toplam faktör verimliliğindeki dışsal değişmelere verdikleri optimal cevaplar olarak yorumlamışlardır. Diğer taraftan, yeni Keynesyen okul reel ve nominal katılıklar, eksik rekabet, eksik istihdam dengesi gibi özelliklere sahip olan Keynesyen makro modellerin mikro temellerini geliştirmişlerdir

The economic fluctuations are the periodic but irregular up-and-down movements in economic activity. The main objective of this study is to explain the evolution of the macroeconomic theory of economic fluctuations. Early economic fluctuation theories had highlighted many important characteristics of economic contractions developed by classical, Marxist, Austrian and neoclassical schools before the Great Depression. After Great Depression, Keynesian economics focused on macroeconomic effects of market failure and emphasized the role of volatile expectations and inadequate demand as the main source of economic fluctuations. Monetarism emerged as a separete school of thought in the 1960s and saw fluctuations in the quantity of money as the main source of economic fluctuations. After a neoclassical resurgance during the stagflation in the 1970s, the new classical theory introduced rational expectations into macroeconomics and regarded only unanticipated fluctuations in aggregate demand as the main source of fluctuations. Two main competing approaches of the economic fluctuations arose in the 1980s: real business cycle and new Keynesian school. The real business cycle theory interprets observed fluctuations as the optimal outcome of firms’ and households’ optimizing behavior under rational expectations, given exogenous variations in total factor productivity. On the other hand, new Keynesian school expanded microfounded macroeconomic models with Keynesian features such as underemployment equilibria, market imperfections, real and nominal rigidities.