6360 Sayılı Yasa’nın Yerel Yönetimler Ekonomisi Açısından Değerlendirilmesi [Araştırma Makalesi]

Abstract

Son yıllarda, yerelleşme kavramı ülke ekonomilerinin gündemini meşgul etmektedir. Bu bağlamda Türkiye’de 2012 yılında çıkarılan 6360 Sayılı Yasa bünyesinde yerelleşme kodlarını barındırmaktadır. Çalışmada, yerelleşme açısından önemli bir adım olarak gösterilen 6360 Sayılı Yasa, yerel yönetimler ekonomisi açısından değerlendirilmekte ve yasanın hangi paradigmaya daha yakın olduğu araştırılmaktadır. Yerel yönetimler ekonomisi bağlamında, gerek Neoklasik paradigma gerekse de Kamu Tercihi Teorisi, kamu ekonomisinin etkinliğe ulaşmasında yerelleşmeyi bir çözüm olarak göstermektedir. Ancak 6360 Sayılı Yasa’nın daha çok Neoklasik paradigmanın izlerini taşıdığı tespit edilmiştir. Bu durumda yasanın, günümüz kamu ekonomisinin teorik zeminiyle uyuşmamakta olduğu söylenebilir. Böyle olmakla birlikte, 6360 Sayılı Yasa’nın muhtevası itibariyle yerelleşme açısından olumlu ve olumsuz özellikleri de bulunmaktadır.

In recent years, the concept of decentralization has been on the agenda of the country's economies. In this context, in Turkey the Law numbered 6360 made in 2012, also contains the decentralization codes. In the study, the Law numbered 6360 shown as an important step in terms of the decentralization is analyzed by the Local Government Economics and it is investigated that the Law is closer to which paradigm. Considering in terms of the Local Government Economics, as well as not only the Neoclassical paradigm but also the Public Choice Theory sign the decentralization as a solution to reach the efficiency of the public sector. However, it has been detected that the Law numbered 6360 made in 2012, more carries the patterns of the Neoclassical paradigm. In this case, it can be said that the Law does not coincide with the theoretical basis of today's public economics. Besides, the Law numbered 6360, in terms of the decentralization also has the positive or negative features.