Yaprak kıvrılmasının düzenlenmesinde dehidrin seviyesi ile hidrojen peroksit ve süperoksit arasındaki ilişkinin araştırılması

Abstract

Bu çalışmada yaprak kıvrılmasının düzenlenmesinde dehidrin seviyesi ile hidrojen peroksit ve süperoksit arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yaprak kıvrılması ve dehidrinler arasındaki ilişkiyi belirlemek ve yaprak kıvrılma cevabında dehidrinlerin absisik asit (ABA), salisilik asit (SA), hidrojen peroksit (H2O2) ve süperoksit etkileşimini ortaya koymak amacıyla, öncelikle yapraklarda dehidrin içeriğini artıran veya azaltan SA, ABA ve PEG 6000 konsantrasyonu belirlendi. Ayrıca yaprakları stressiz koşullarda kıvrık mutant (rld1) mısır bitkileri kullanılarak ozmotik stresi boyunca yaprak kıvrılmasına paralel olarak dehidrin seviyesindeki değişimler western blot yöntemi ile belirlendi. Dehidrin (DHN2) geninin ifade seviyesindeki değişimler real-time PCR yöntemiyle belirlendi. Yapılan ölçümler ve analizler sonucunda ozmotik stres koşullarında düşük konsantrasyondaki (25 µM) SA ve (100 µM) ABA uygulamalarının dehidrin seviyesi ve nispi su içeriğini arttırdığı, DHN2 geninin ifade seviyesini uyardığı, yaprak kıvrılma derecesi (%), H2O2 ve süperoksit içeriklerini ise azalttığı bulundu. Yüksek konsantrasyonda (200 µM) SA'nın ise dehidrin seviyesi ve DHN2 gen ifadesini baskıladığı, yaprak kıvrılma derecesi (%), H2O2 ve süperoksit içeriklerini arttırdığı belirlendi. Ayrıca rld1 mutantlarında ozmotik stres koşullarında düşük konsantrasyonda SA ve ABA uygulamalarına benzer etki gözlendi. Elde edilen verilere göre, yaprak kıvrılmasının büyük ölçüde hidrojen peroksit ile kontrol edildiği, dehidrin birikimine neden olduğu ve yaprak kıvrılmasının düzenlenmesinde dehidrinler ile hidrojen peroksit ve süperoksit gibi reaktif oksijen türleri arasındaki etkileşimin önemli bir rolünün olabileceği sonucuna varılmıştır.