Türkiye ile yeni Türk Cumhuriyetlerinin ekonomik entegrasyonu üzerine bir deneme

Abstract

Bölgesel ekonomik entegrasyonlar coğrafi olarak uygun bir bölgede, ortak çıkarlara ve uyumlu ekonomik yapılara sahip olan ülkelerin oluşturdukları birliklerdir. Dünyada ciddi anlamda ilk ekonomik entegrasyon hareketleri İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Avrupa kıtasında başlatılmıştır. Daha sonra bu eğilim diğer kıtalara yayılmış ve birçok ülke tarafından uygulanmıştır. Dünya ticaretinde serbestleşme eğilimlerinin genişletilmeye çalışıldığı bir dönemde, bölgesel ekonomik entegrasyonlara gidiş sürecinin hızlanması, ülkelerin bireysel olarak uluslararası piyasalara girme zorluklarından kaynaklanmaktadır. İkilem gibi görünse de bu durum bir çok yönden evrensel serbest ticaretin sağlanmasında bir aşama olarak kabul edilmektedir. SSCB dağıldıktan sonra, Orta Asya, Orta Doğu ve Avrupa arasındaki bölgede coğrafî olarak yakın, çoğunluğu Türkçe konuşan ve ortak kültürel yapıya sahip ülkelerin ortaya çıkması entegrasyon fikrini gündeme getirmiştir. Çalışmada, Azerbaycan, Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan, Türkmenistan ve Türkiye'nin, Türk Ekonomik İşbirliği Teşkilatı (TEİT) yapısı altında gümrük birliği oluşturmaları durumunda ortaya çıkabilecek olan muhtemel refah etkileri teorik ve ekonometrik olarak tetkik edilmiştir. Sonuç olarak, TEİT'nm en azından kısa vadede başarılı olamayacağı sonucuna varılmıştır. Katılımcı ülkeler arasındaki geniş ekonomik ve sosyal yapı farklılıkları temel engeller olarak görülmektedir

Regional Economic Integrations are organizations which are formed by countries located in geographically convenient areas, sharing some common interests and having similar economic structures. Initial economic integration efforts in the world have been seriously carried out in Europe since World War II. After that, the tendency to forming integration has been spread to the rest of the world and implemented by many countries. In the period that the liberalization tendencies of the world trade have been tried to extend. Speeding process in regional economic integration has originated from the difficulties of individual countries to enter the international markets. In spite of the fact that it seems as a dilemma, this condition has been accepted as a phase to pass the universal free trade target by many respects. After the disintegration of the USSR, revitalizing some countries mostly speaking Turkish and having common cultural structure in the region among the Cental Asia, the Middle East and Europe has brought the idea of