Kentsel mekân ve suç ilişkisi bağlamında Trabzon'da çocuk suçluluğu

Abstract

Kentsel mekân, içerisinde birçok faktörü barındırmaktadır. Suç kavramı bu faktörlerden birisidir. Kentsel mekân içerisinde meydana gelen suç olgusu, kenti kent yapan iç dinamiklerin de etkisiyle kendi içinde yeniden türeyerek devam etmektedir. Kentlerin sahip olduğu fazla nüfus, insanların birbirine yabancılaşması, kent kurallarının hâkim olduğu ekonomik sistem, değişen aile yapıları dolaylı da olsa kentsel mekân içerisinde suç unsurunu besler niteliktedir. Kentsel mekân ve suç ilişkisi bağlamında, suç fiilini uygulayan kişiler yalnızca yetişkinler değildirler. Çocuklar, kentlerde suça yönlendirilen bir başka gruptur. Çocuk suçluluğu tanımlanırken, suçlu çocuk yerine suça itilen çocuk kavramlaştırması kullanılmaktadır. Kentsel mekân içerisinde var olan faktörlerin çocukları suça ittiği göz önünde bulundurulduğunda, söz konusu kavramlaştırmanın doğruluğu tartışılmaz bir gerçektir. Kentlerde çocukları suça yönelten birçok faktör bulunmaktadır. Akran grupları, ekonomik faktörler, aile yapısı, yasadışı etmenlere ulaşım kolaylıkları bu faktörlerden yalnızca birkaçıdır. Çocuk suçluluğu olgusu salt suç unsuru olarak düşünülmekten ziyade, çocukları suça yönelten faktörler bağlamında düşünülmelidir. Ayırıcı birleşimler teorisinin görüşleri çerçevesinde çocuk suçluluğu ele alınmış, çocukları suça yöneltebilecek faktörler üzerinde durulmuştur. Bu çalışmada, öncelikle kentsel mekân ve suç olgusu arasındaki ilişki incelenmiş, ardından bu ilişkiyi bilimsel bir perspektifte analiz eden Chicago Okulu'na yer verilmiş, çocuk suçluluğu kavramı incelenmiş ve nedenleri analiz edilmiş, kentsel mekân ve çocuk suçluluğu arasındaki ilişkiye yer verilmiş ve son olarak da Trabzon kenti bünyesinde çocuk suçluluğunun durumuna dair veriler sunulmuştur.

Urban space has many factors in it. The concept of crime is one of these factors. The crime that occurred in the urban space continues as the city revitalizes itself with the influence of its inner dynamics. The overcrowded population of the cities, the alienation of the people, the economic system in which the rules of the city are dominant and the changing family structures indirectly contribute to the crime within the urban space. In the context of urban space and crime relations, the people who commit the criminal act are not only adults. Children are another group that is guided in the cities. When defining juvenile delinquency, juvenile delinquent child conceptualization is used instead of guilty child. When the factors existing in the urban space push the children to the crime factors, the correctness of the conceptualization is indisputable. There are many factors that guide children in the city. Peer groups, economic factors, family structure, and accessibility to illegal factors are only a few of these factors. Child juvenile delinquency should be considered in the context of factors leading to juvenile deliberation rather than as a purely criminal element. Within the framework of the theories of differential coupling theory, juvenile delinquency has been dealt with and the factors that can lead children to crime factors have been emphasized. In this study, firstly the relation between urban space and crime phenomenon was examined and then the Chicago School which analyzed this relation in a scientific perspective was given, the concept of juvenile delinquency was examined and its reasons were analyzed, the relation between urban space and juvenile delinquency was given and finally In the city of Trabzon, a statement on the status of juvenile delinquency has been presented.