Türk hukukunda kamulaştırma ve kamulaştırmasız el atma yoluyla mülkiyet hakkına müdahale ve AHİM'nin mülkiyet hakkına müdahalelere bakışı

Abstract

Taşınır ve taşınmazlar üzerindeki özel mülkiyet hakkı tarihin ilk medeniyetlerinden günümüze kadar çeşitli içeriklerde var olmuştur. Günümüz devletlerinde mülkiyet yetkisi bir hak olarak anayasal güvence altına alındığı gibi uluslararası insan hakları belgelerinde de bir insan hakkı olarak kendine yer bulmuştur. Ülkemizde geniş uygulama örnekleri bulunan ?Kamulaştırma? ve ?Kamulaştırmasız El Atma?yı teorik şartları ile birlikte değerlendirirken uygulamaya yön verici özelliklerinden dolayı yüksek mahkemelerin bu konularda verdiği kararlarda çalışmamızda geniş yer bulmuştur.Üç bölümden oluşan bu çalışmamızın ilk bölümünde, mülkiyet kavramının tarihsel gelişimini, ikinci bölümde Türk hukukunda kamulaştırma ve üçüncü bölümde ise özel mülkiyete konu taşınmazlara kamulaştırmasız el atmayı, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin bu konudaki kararlarını da aktararak ele almaya çalıştık. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarının konunun içine alınması Türkiye'nin de taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Ek Protokollerinden sonra artık bir zorunluluk haline gelmiştir. Zira Anayasamızın 90. Maddesi dikkate alındığında bu insan hakları belgelerinin iç hukukun bir parçası haline gelmesi yargılama faaliyetlerinde göz önünde bulundurulmasını da zorunlu kılmaktadır

The first civilizations in history on the right of private ownership of movable and immovable property to the present day there has been a variety of contexts. Today the authority as a right of property protected by the Constitution states taken as a human right in international human rights instruments, such as has found its place. Examples of wide application in our country, the "expropriation" and "expropriation Hand Throw" from the transmitter features a direct implementation of the theoretical conditions for evaluating the high courts with the decisions on these issues in a large study has found.The first part of this study is composed of three parts, the historical development of the concept of property, expropriation, and the third section, second section of the Turkish law's hand to the expropriation of privately owned estates, the European Court of Human Rights tried to address this issue by transferring the decisions taken. Decisions of the European Court of Human Rights, which Turkey is signatory should be enclosed in the subject and the Additional Protocol to the European Convention on Human Rights has become a necessity now and then. Because 90 of the Constitution Considering Article become part of this human rights instruments in domestic law, also requires the consideration of judicial activities.