Özet:
Serkan Türk’ün öyküleri, modern hikaye anlatımını yerel meselelerle olduğu kadar evrensel temalarla da buluşturur. Yazarın, modernist anlatı tekniklerini başarıyla kullanması bakımından Modern Türk öykücülüğünde kayda değer bir yer edineceği anlaşılmaktadır. Bu çalışma, Serkan Türk'ün “Öldüğümde Ağlamadım” adlı ölüm ardı (post-mortem) anlatısındaki tekniği irdelemekte, yazarın aynı zamanda birinci tekil şahıs anlatıcı-odaklayıcı olan kahramanın bilinci dolayımında zamansal (temporal) ve uzamsal (spatial) öğeleri karıştırarak zamandışılığı araştırdığını ileri sürmektedir. Buna göre, karakterin geçmişi ve bugünü, zihinsel ve fiziksel durumu ve ölüme yani yok oluşa karşı direnci, zamansal ve uzamsal eksenler arasındaki gelgitler aracılığıyla betimlenmektedir.
Serkan Türk’s fiction represents a new generation of storytelling bringing together universal themes as well as local issues. He bears a considerable position in modern Turkish storytelling as having employed modernist narrative techniques. This study explores narrative technique in Serkan Türk’s postmortem narrative, “I Didn’t Cry When I Died” and argues that the author plays with atemporality incorporating temporal and spatial elements through the representation of the consciousness of the protagonist, who is also the first person narrator and internal focalizer in the story. It is shown that shifts between temporal and spatial axis help to reveal the character’s past and present, her intellectual and physical condition, and her resistance to nonexistence.
