Özet:
Bu çalışmada, Artvin (Arhavi), Trabzon (Akçaabat) ve Giresun (Espiye) yörelerindeki kızılağaç meşcerelerinin gelişimi ile edafik ve fizyografik etkenler arasındaki ilişkiler araştırılmıştır. Araştırma alanlarındaki örnek alanlar seçme usulüyle belirlenerek alınmış ve her bir örnek alanda fizyografik ve edafik faktörler belirlenmiştir. Alınan toprak örnekleri üzerinde toprak türü, pH, tarla kapasitesi, kil (%), toz (%), kum (%), organik madde miktarı, genel cebirsel fark yaklaşımı (GCFY) ve klasik bonitet endeksine (KBE) göre 50 yaşındaki üst boy değerleri belirlenmiştir. Ayrıca alınan her bir örnek alan için 50 yaşındaki üst boy ile toprak özellikleri ve konum etmenleri arasındaki ilişkiler istatistiksel olarak ortaya konmuştur. Buna göre, Arhavi yöresinde, verimlilik ile toprakların yüzde toz miktarları ve yükselti arasında negatif; yüzde kum miktarı arasında pozitif ilişki bulunmuştur. Espiye yöresinde ise verimlilik ile yükselti ve yüzde kum miktarı arasında negatif; toprakların tarla kapasitesi, yüzde kil ve toz miktarları arasında pozitif ilişki bulunmuştur.
