Özet:
Türkiye ormancılığı için 1982 Anayasasının 169. ve 170. maddelerinde yer aldığı üzere, iki temel ormancılık politikası amacı belirlenmiştir. Bunlar, "Orman varlığının korunması ve artırılması" ile "orman köylerinin kalkındırılması" amaçlandır. Orman varlığımızın etkin bir şekilde korunması ve varlığının artırılması kuşkusuz, ülkemizin ormanlarının içinde ve kenarında yaşayan "orman köylüsü" 'nün ormanlar üzerindeki baskısının azaltılması ile mümkün olacaktır. 1956 tarihinde yürürlüğe giren 6831 Sayılı Orman Yasası'nın 38. Maddesi ile köylülere orman ürünleri üretimi hakkı verilmiştir. Ülkemizde yalmzca Bursa İli'nin bazı orman köylerinde gerçekleşen bu uygulamadan ormancılık kamuoyunun çok önemli bir bölümü haberdar değildir. Bu araştırma ile Bursa İli'nin bazı köylerinde uygulanmakta olan ve "Baraklı Köyü Modeli" olarak isimlendirilen yaralanma biçiminin araştırılarak 44 yıllık uygulama sonuçlarının değerlendirilmesi ve ormancılık kamuoyuna sunulması amaçlanmaktadır. Bu amaçtan hareketle, Baraklı Modeli'nin uygulandığı köylerin sosyo-ekonomik yapılan, anılan köylerde gerçekleşen ormancılık faaliyetleri ve uygulamada karşılaşılan sorunlar incelenmekte ve Baraklı Modeli'nin ulusal ormancılık politikası amaçlarına ulaşabilmek açısından değerlendirilmesi yapılmaktadır.
