Bazı ağaç türü odunlarının farklı coğrafik bölgelerdeki doğal dayanıklılığının açık alan denemeleri ile belirlenmesi

Abstract

Bu çalışmada, sarıçam, ladin, kayın, kızılağaç ve kestane odunlarının öz odun, diri odun ve CCB (bakır/krom/bor) emprenyeli diri odunları, Trabzon, Muğla, Çanakkale ve Elazığ illerinde 3 yıl boyunca EN 252 test standardına göre, 4. tehlike sınıfında, toprakla temas halinde bekletilmiş olup ilgili deneme alanlarından yıl yıl alınan numunelerde, görsel çürüklük derecelendirmesi, ağırlık kaybı, yoğunluk, eğilme direnci ve elastikiyet modülü, liflere paralel basınç direnci, renk değişim değerleri ile iklim endeksi ve toprak yapısı incelenmiştir. İklim endeksinin en yüksek olduğu il Trabzon en düşük olduğu il Muğla olmuştur. Toprağın su tutma kapasitesi en fazla Çanakkale ve Trabzon'da en düşük Muğla'da gözlenmiştir. En düşük görsel çürüklük derecelendirmesi, en düşük ağırlık kaybı, en yüksek yoğunluk, en yüksek eğilme direnci ve elastikiyet modülü, en yüksek basınç direnci değerleri Elazığ'da (karasal iklim) görülmüştür. Çanakkale, Muğla ve Trabzon'da Elazığ'a göre daha menfi değerler görülmüştür. İklime göre bakıldığında ise genel olarak sarıçam, ladin ve kestane örneklerinin kayın ve kızılağaca göre daha yüksek dayanıma sahip olduğu söylenebilir. Özellikle İYA odunların öz odunları diri odunlara göre daha dayanıklı bulunmuştur. Emprenyeli odun örneklerinin hiçbirinde deformasyon gözlemlenmezken bu örneklerin tamamı oldukça iyi dayanım göstermiştir. En yüksek renk değişiminin yaşandığı yer Çanakkale iliyken renk değişiminin en çok görüldüğü odun türü ise sarıçam olmuştur.