Özet:
Kontrplak Üretimi Sırasında Oluşan Odunsu Atık Ve Artık Materyallerin YongalevhaÜretiminde Değerlendirilmesi Cenk DEMİRKIR ÖZETBu çalışmada; kontrplak endüstrisinde oluşan atıkların yongalevha endüstrisinde ham madde yada ilave madde olarak değerlendirilme imkanları araştırılmıştır. Çalışmada kontrplak üretim safhalarında ortaya çıkan kaplama parçaları, soyma artığı (çekirdek) ve kontrplak kırıntılarından üretilen yongalevhalar ile normal odundan üretilen yongalevhaların teknolojik özelliklerikarşılaştırılmıştır.Bu amaçla, laboratuar koşullarında her atık grubu için 2 şer adet yongalevha üretilmiştir. Yongalevha üretiminden önce, kontrplak parçalarının ihtiva ettikleri tutkalı çözebilmek için hidrotermik işleme tabi tutulmuştur. Deneme levhalarının formaldehit emisyonları perferatör metodu veWKI şişe metodu ile fotometrik olarak belirlenmiştir. Eğilme direnci ve eğilmede elastikiyet modülü deneyleri EN 310, yüzeye dik çekme direnci deneyi EN 319, kalınlık artışı oranı EN 317,rutubet EN 322 ve özgül ağırlık EN 323/1' de belirtilen esaslara uygun olarak yapılmıştır. Sonuç olarak, kontrplak ve kaplama atıklarından üretilen yongalevhaların mekanik özelliklerine ilişkin elde edilen sonuçlar, TSE'nin ilgili standartlarında genel kullanım amaçlı yongalevhalar için belirtilen değerleri sağlamıştır. Kontrplak kırıntılarından üretilen yongalevhaların normal odun yongalarından üretilen yongalevhalara göre formaldehit emisyonu da dahil olmak üzere daha iyi teknolojik özellikler gösterdiği belirlenmiştir. Kontrplak kırıntıları ihtiva eden grupların (C, D, E grubu) kalınlık artımı değerleri, diğer gruplardan (kontrol, A, B grubu) daha düşük bulunmuştur. Eğilme dirençleri arasında büyük birfark belirlenememiş fakat hidrotermik işlem görmüş C grubunun eğilme direnci diğer gruplardan yaklaşık %20 daha yüksek çıkmıştır. Yüzeye dik çekme direnci değerleri kontrol ve B grubunda en düşük, D grubunda ise en yüksek belirlenmiştir. Formaldehit emisyonu değerlerine bakıldığında en yüksek emisyon değeri soyma çekirdeklerinden üretilen B grubunda, en düşük değerler ise kontrplak kırıntılarından üretilen C ve D gruplarında görülmüştür.
