Özet:
Tarih öncesi dönemden bugüne, insanoğlu doğayı anlamaya çalışmış ve elde ettiği bilgiyi karşılaştığı problemlerin çözümünde kullanmıştır. Dolayısıyla insanlar, doğayı kavrayış biçimlerine bağlı olarak çevreyi şekillendirmiştir. Mimarlık, doğa felsefesinin insan tasarımları üzerindeki etkisinin okunabildiği disiplinlerden biridir. Evrim kuramının ortaya koyulmasıyla birlikte doğa, statik, değişmez ve dönüşmez değil; değişen, evrimleşen ve gelişen dinamik bir gerçeklik olarak kavranmaya başlanmıştır. Bu sebeple doğa felsefesi-mimarlık ilişkisinde bir paradigma değişimi yaşanmıştır. Böylece doğadaki evrimsel mekanizmaların işleyişini bir mimari tasarım metodu olarak kullanmayı hedefleyen evrimsel mimarlık ortaya çıkmıştır. Çalışma kapsamında öncelikle, evrimsel mimarlığın arka planının daha iyi anlaşılması için doğa felsefesi-mimarlık ilişkisinin değişimi ve gelişimi incelenmiştir. Daha sonra evrimsel mimarlığın doğa felsefesi ile ilişkisi incelenmiş ve evrimsel mimarlığın kuramsal temelleri; evrim kuramı, genetik ve hesaplamalı tasarım üzerinden değerlendirilmiştir. Mimarlık tarihinin doğa felsefesi üzerinden okunması ve evrimsel mimarlığın doğa felsefesi-mimarlık etkileşimleri ve disiplinler arası ilişkiler üzerinden incelenmesi çalışmanın özgün değerini oluşturmaktadır.
