Dini yapıların işaret öğesi olma potansiyeli: Trabzon örneği

Abstract

Kent kimliği kentleri birbirinden farklılaştırır ve ayrışmasını sağlar. Kent kimliğinin oluşumunda kentte yaşayanların zihninde oluşturdukları imaj etkili olmaktadır. Kentler bu imajlarla tanınır, hatırlanır ve çekici hale gelir. İşaret öğeleri kent imaj öğelerinden biri olarak kenti dışarıdan tanıtan referans noktaları olmaktadır. Dini yapılar fiziksel, simgesel ve anlamsal olarak işaret öğesi olma potansiyelleri yüksek yapı gruplarından biri olmaktadır. Dini yapılar bazı kentlerde özellikle kent dokusunda ve siluetinde öne çıkmakta ve kentin önemli kimlik öğeleri olmaktadır. Çalışma kapsamında dini yapılarının kent kimliği ve kent imajı ile kurduğu ilişki, işaret öğesi olma durumu üzerinden açıklamaya çalışılmış, dini yapıların hareket halinde algılanabilirliği üzerine fiziksel, işlevsel konum analizleri ve görülebilirlik analizleri yapılmıştır. Tüm bu çalışma Trabzon kent merkezi sınırları içerisinde tartışılmıştır. Dini yapıların işaret öğesi olması potansiyellerinin tartışılması ve durağan algılamanın yanı sıra hareketli algılamanın da çalışmaya dahil edilmesi çalışmanın özgün tarafını oluşturmaktadır. Ayrıca dini yapıların kentte işaret öğesi olabilmesi kent imajında yerini alabilmesi için dikkate alınması gereken tasarım kararlarını da ortaya koymaktadır. Çalışma mevcut dini yapı çevresinde yapılacak düzenlemeler veya yeni yapılacak dini yapıların yer seçimi açısından da özgün bir çalışma olmaktadır.