Özet:
Yapı uygulama sanatı olan mimarlık da diğer tüm meslek ve sanat dallarında olduğu gibi çok yeni kavram, teknik, yöntem ve araçlarla tanışmıştır. Bunlardan biri de ortaya yeni çıkan ve henüz son tanımı (de+finito) yapılmamış olan sanal mekandır. Bilgisayar teknolojisinin gelişmesiyle gündeme gelen ve mekan gibi muazzam bir konteynerin simülasyonu olduğu iddia edilebilecek kadar olgun bir düzeyde tasarımcılarla buluşan sanal mekan bir çok kullanıcıya göre bir özgürlükler diyarıdır. Maket ve çizimlerdeki ölçekler nedeniyle gerçeği ancak bittiğinde görebilen mimarlar nihayet sadece kendi zihinlerinde gezebildikleri mekanları başkalarıyla da birlikte gezebilme imkanı bulmuşlardır. Ancak, sayısal bir yapıya sahip olan sanal mekanı kullanmak için gerekli olan teknik bilginin nicelik ve niteliği pek çok tasarımcının -özellikle yoğun uygulama yapanların- bu konuya olan ilgisinin önünde bir engel olarak durmaktadır. Bu da sanal mekanın mimarlıkta deneyimli profesyoneller tarafından tecrübe edilememesine ve bu konuda yeterince olgun eleştirilerde bulunamamasına neden olmaktadır. Bu tezin amacı sanal mekanı kuramsal ve teknik altyapı açılarından inceleyerek ne olduğunu, sınırlarını, mimarlara ne gibi vaatlerde bulunabileceğini gözler önüne sermektir. Tutarlılığının tespiti için kuramsal, sınırlarının tespiti için ise teknik inceleme yolu tercih edilmiştir. Çalışma sonucunda görülmüştür ki; sanal mekan eksiklikleri sanarak giderildiğinde, özellikle mekan simülasyonu olarak mimarlık çalışmalarında bir test zemini olabilecek kapasitededir. Zaman ve mekan kavramlarının kuramsal açılımlarında yer alan bileşenlerin özelliklerin pek çoğunun sanal mekan içinde, yapısı gibi sınırlandırılmış bir biçimde yer aldığı görülmüştür. Ancak bu sınır her geçen gün genişlemekte ve sanal mekan daha büyük bir var oluş zemini halini almaktadır. İnsanın bu içerici içindeki var oluşu ise ancak teknolojinin izin verdiği kadar gerçek olabilmektedir
