Ak Parti Dönemi kamu diplomasisi uygulamaları (2002- 2013)

Abstract

İnsanoğlu var olduğu günden beri yeryüzüne hakim olabilmek ve dünya üzerinde etkili bir aktör olabilme konusunda birçok güç mücadelesi örneği sergilemiştir. Bu nedenle devletlerarasında savaşlar yaşanmış ve bu savaşları kazanmak için pek çok taktik ve teknikler kullanılmıştır. Devletler hem dünya barışını korumak, hem kendi varlıklarını devam ettirebilmek hem de birbirleriyle olan ilişkilerini sürdürebilmek için savaş dışında farklı araçlar kullanmaya mecbur kalmışlardır. Diplomasi ve propaganda ile başlayan bu süreç, bugün sıklıkla duyduğumuz bir kavram olan kamu diplomasisiyle devam etmektedir. Kamu diplomasisi, farklı ülkelerin halklarıyla iletişime geçerek kendilerine sempati duymalarını amaçlayan, onları cazibesiyle etkisi altında tutup algılarını değiştirerek ve yönlendirerek istedikleri doğrultuda hareket etmelerine olanak sağlamaktadır. 20. yüzyılın ikinci yarısında ortaya çıkan ve çok fazla kullanılmaya başlanan kamu diplomasisi, özellikle Soğuk Savaş sonrası dönemde devletin, uluslararası politikanın temel aktörü olduğu anlayışının sorgulanmaya başlamasıyla birlikte uluslararası ilişkilerdeki önemi daha da artmıştır. Günümüzde milletler arasında çok yönlü ilişkiler ve karşılıklı bağımlılık, uluslararası sistemde bir zorunluluk haline gelmiştir. Ak Parti hükümetinin iktidara gelmesiyle, gelenekselleşmiş dış politika anlayışının bu yeni sistemin gerekliliklerine cevap veremeyecek durumda olduğu nedeniyle, Türk dış politikasında yeni stratejileri içeren aktif ve çok kulvarlı bir dış politika uygulanmaya başlanmıştır. Türkiye'nin 2002 sonrası dış politikasına yön veren ilkeler doğrultusunda kamu diplomasisi faaliyetlerinin ele alındığı bu tez çalışmasında, kamu diplomasisi kavramı, tarihsel gelişimi ve Türk dış politikasındaki kullanımı incelenmiştir. Ak Parti hükümetleri öncesi ve sonrası dönemde açılan ve yapılandırılan kamu diplomasisi faaliyeti yürüten kurumlar ve bu kurumların Türk kamu diplomasisi üzerindeki rolleri incelenmiştir. Bununla birlikte çalışmada, daha aktif ve etkili bir kamu diplomasisi yürütebilmenin önündeki engellerle birlikte, ne tür bir teşkilatlanmaya ihtiyaç duyulduğu ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Humankind has displayed many examples of power struggles to be able to dominate the earth and become an influential actor on earth since the day it was founded. For that reason, there were wars between states and many tactics and techniques were used to win these wars. States have been forced to use different means other than war to maintain world peace, to maintain their existence and to maintain relations with each other. This process, which started with diplomacy and propaganda, continues with public diplomacy, a concept we often hear today. Public diplomacy aims to establish communication with the public of different countries and aims to gain the sympathy of them, to keep them under the influence of its charm, to change their perceptions and to govern them in the direction they want. The public diplomacy that emerged in the second half of the twentieth century and started to be used much, especially in the post- Cold War period, became more important in international relations after the questioning of the fact that the state is the cornerstone of international politics. At present, multilateral relations and interdependence among nations have become necessary in the international system. Whenthe Justice and Development Party (Ak Party) government came to power, as the traditional foreign policy concept could not meet the requirements of this new system, an active and multi- lingual foreign policy with new strategies in Turkish foreign policy was started to be implemented. The current study discusses the public diplomacy activities in line with the principles guiding the post- 2002 Turkey's foreign policy, the concept of public diplomacy and the application and historical development of Turkish foreign policy. The role of public diplomacy institutions and their roles on Turkish public diplomacy pre and postthe Ak Partyis examined.Besides, the current thesis tries to reveal the obstacles to more active and ethical public diplomacy and the kind of organization that is needed to be carried into effect.