Özet:
Bu çalışmada, Rize ve Trabzon illerinde bulunan 7 farklı alabalık işletmesinde balıkların yanında giriş ve çıkış suları fiziko-kimyasal ve bakteriyolojik açıdan incelenmiştir. Su, sediment ve balıklardan izole edilen bakterilerde antibiyotik direnci ve direnç genlerinin varlığı araştırılmıştır. İşletmelerin su ve sediment örneklerinden başta Escherichia coli olmak üzere 9 farklı bakteri türü (n:159) izole edilirken, balıklardan 12 farklı bakteri türü (n:24) izole edilmiştir. Antibiyogram testi sonuçlarına göre koliform bakterilerde en yüksek direnç sulfametaksazol ve ampisilin antibiyotiklerine karşı tespit edilirken balıklardan izole edilen bakterilerin ise sulfametaksazol, imipenem ve aztreonama karşı dirençli oldukları belirlenmiştir. En etkili antibiyotikler rifampisin, kloramfenikol ve tetrasiklindir. Çalışmada izole edilen bakteri türlerinin çoğu için Çoğul Antibiyotik Direnç İndeksi değeri kritik seviyenin üzerinde hesaplanmıştır. Bakterilerde en sık görülen antibiyotik direnç geni ampC olmuştur ve bunu koliform bakterilerde tetA, sul2, blaCTX-M1 ve blaTEM-OT12 direnç genleri takip etmiştir. Bakterilerin %70,8?inin en az bir tane direnç genine sahip oldukları belirlenirken, %66,6?sının da iki veya daha fazla direnç genine sahip oldukları belirlenmiştir. Plazmit bulunduran bakterilerin %36,54?ünün aktarılabilir plazmite sahip oldukları belirlenmiş ve plazmitlerle aktarılabilen direnç genleri ampC, blaCTX-M1, tetA, sul2, blaTEM-OT12 ve blaTEM-OT34 olarak tespit edilmiştir. Sucul ortamın, bakterilerin antibiyotik direncinin gelişmesi ve direnç genlerinin yayılmasında önemli rol oynayabileceği belirlenmiştir.
