Özet:
Bu makalede18.yüzyılın ikinci yarısında Trabzon’da taşra yönetimi ile ilgili bir takım problemlerin varlığından bahsedilecektir. Bunlar ayanlık, eşkıyalık ve göç faaliyetleridir. Osmanlı Devleti’nin hemen hemen bütün kurumlarında görülen bozulmalar ve taşrada merkezi otoritenin yeterince sağlanamaması, Trabzon’a yakın bölgelerde sık sık savaşların çıkması, bölgedeki valilerin savaş bölgesinde görevlendirilmeleri merkezi otoritenin sarsılmasına ve güven bunalımına yol açmıştır. 17.yüzyıldan itibaren Anadolu’daki karışıklıklar, devlet memurlarının yolsuzlukları, toprak sisteminde meydana gelen değişiklikler ve ekonomik sıkıntılar ayanlığın ortaya çıkıp yaygınlaşmasında etkili olmuştu. Yapılan usulsüzlüklerden, eşkıyalık faaliyetlerinden ve ağır vergilerden bıkan halk, çareyi yaşadıkları bölgeyi terk ederek daha iyi yaşam koşullarının olduğunu zannettiği şehirlere özellikle de İstanbul’a göç etmekte bulmuştur. Trabzon’da yaşanan bu problemlerin giderilmesi amacıyla merkezden, çeşitli emirler gönderilmişse de, sorunların çözümünde fazla etkili olmamıştır.
