Özet:
Bu tez, çağdaş Türk edebiyatının son dönem yazarlarından Barış Bıçakçı'nın anlatılarını yapısalcı yaklaşımla incelemeyi amaçlar. Yazarın altı romanı, bir öykü kitabı ve bir öyküsünü kapsayan çalışmada; olay örgüsü, kişiler, zaman ve mekân gibi yapısal unsurlardan yola çıkılarak eserlerin izleksel kurgularıyla ilgili çıkarımlarda bulunulur. Zaman olarak 1970'lerin sonundan başlayıp günümüze kadar uzanan bir sürecin ele alındığı eserlerde mekân büyük çoğunlukla Ankara'dır. Geleneksel değerlerinden giderek uzaklaşan büyükşehir insanının geçmişe duyduğu yoğun özlemin ve içinde bulunduğu toplumla yaşadığı iletişimsizliğin onu yabancılaştırdığı görülür. Aşk ve sevginin bireyi yalnızlaştırıcı duygular olarak işlendiği ve karakterlerin, ölüm karşısında farklı yaklaşımlar benimsediği saptanır.
This thesis aims at examining the narratives of Barış Bıçakçı, one of the recent authors in contemporary Turkish literature, using structural analysis. The study, which covers the author's six novels and twenty-three stories, draws some inferences about their thematic construction making use of structural elements such as plot, characters and setting. In the majority of the texts, Ankara serves as a background for the aforementioned works which represent a period from the late 1970s to the present. The thematic analysis reveals that urban citizens increasingly become detached from the traditional values, and their intense longing for the past and communication failure make them alienated from the society they live in. Moreover, it has been noted that liking and loving are treated as isolating emotions, and characters develop different approaches to death.
