Özet:
Divan şiiri geleneğinde mesnevilerin farklı bir yeri vardır. Gazel ve kasidelerin aksine hem olay hem de zaman ve mekân formlarına daha geniş yer verirler. Tabiat anlatımlarından farklı olarak mekânlar, tasvirlerin ötesinde derin anlamlar barındırırlar. Çünkü hemen her mesnevi kendi içinde gazel ve kasidelerden daha belirgin bir mekân formu içerir. Bu mekân formlarında kahramanın ve aynı zamanda sanatçının duygu dünyasının sınırlarını belirleyebilmekteyiz. Bu anlayış çerçevesinde, mekân-insan ilişkisi bünyesinde çalışmamızı Şeyh Gâlib 'e ait Hüsn ü Aşk çevresinde yoğunlaştırarak kaside, Sebk-i Hindî ve mesnevilerdeki mekân formlarına değindik. Bundan önce de anlatı esasına dayalı metinlerde mekân kavramanın ne olduğu üzerinde durarak ardından bunların çeşitleri üzerinde durduk. Ardından çalışmamızın esasını oluşturan Hüsn ü Aşk mesnevisinde yer alan mekânlara ve bu mekânlarda kahramanın duygu durumlarına bakmak istedik.
Mesnevis have a unique place in the classical Ottoman poetry (Divan poetry). In contrast to eulogies and odes, they focus widely on both action and time and place forms. Places have deeper meanings different from natural narrations because almost all of the mesnevis include more obvious place forms than eulogies and odes. We can determine the characters? and also the artist?s emotional world?s boundaries in this place forms. We have mentioned about different place forms in mesnevis, Sebk-i Hindi and eulogies by intensifying our thesis statement around Hüsn-ü Aşk by Şeyh Galib in the context of human ? place relationship. After that this we emphasized on what is the place concept in the texts based on narration and then the kinds of these texts. Finally we wanted to examine the places and the emotional situations of the characters in these places in the mesnevi we studied, Hüsn-ü Aşk by Şeyh Galib.
